Spotkanie z drugą taką jak ja szurniętą;)- na punkcie pałacu w Kamieńcu

Znalazłam jakiś czas temu niedawny w swojej poczcie mailowej osobliwie zatytułowany list:
"Trudno mi określić.... może Finckenstein", pisany przez dziewczynę, która natknęła się na mojego bloga poszukując informacji na temat, jak się okazuje swej pasji, graniczącej jak to nazwała niemal z obłędem- pałacu Finckenstein w Kamieńcu.

Wystosowała do mnie długaśny, przemiły list pełen zdań i wypowiedzi, takich, że miałam wrażenie, że czytam siebie samą.

" Podglądam twojego bloga i nadziwić się nie mogę jak bardzo jesteśmy podobne....wspomnę tylko o tym, że kochamy te same miejsca, zegary, książki, filmy a garnitur herbaciano kawowo-obiadowy Fryderyka jest moim spełnieniem fascynacji " stołowych" i marzeń o czasach, w których nie dane mi było żyć".

Pomyślałam sobie- to niesamowite.

W kolejnej korespondencji okazało się, że jej wiedza o Finckensteinie , jego historii , mieszkańcach pałacu i jego licznych tajemnicach, zakrytych dla ogółu jest wprost powalająca, że jej dociekliwość i determinacja jest głębsza, o niebo głębsza od mojej, a największą jej tęsknotą w ciągu całego roku w jej zapracowanym życiu wykładowcy akademickiego jest móc zajrzeć do Kamieńca i pobyć trochę sam na sam z pałacem Finckenstein w intymnej zażyłości( dodam, że kilka dobrych godzin jazdy z Warszawy gdzie mieszka).
Jej marzeniem zaś nierealnym jest przeżyć sen, w którym to miejsce i epoka ożyją a ona w pięknej napoleońskiej sukni będzie częścią tej rzeczywistości.

Jest niesamowita, wdziera się ta kobieta, w każdą przysłowiową dziurę i szczelinę, niepomna na nieostrożności i konwenanse, ciągnąc za sobą swojego tolerancyjnego dla jej bzika męża, czyni wysiłek by odnaleźć i rozmawia ze strażnikami tych miejsc, dowiadując się od nich takich ciekawostek i sekretnych spraw, że od jej opowieści szczęka mi opadała za każdym razem, łapie w miarę możliwości każdy kontakt nawet zagraniczny z osobami, które znają historie Kamieńca, mają kontakt z członkami rodziny Finckenstein, obecnie żyjącymi, wiedzą więcej.
Pasjonująca osoba ta Ania.

Nadarzyła się nieprzewidziana okazja. Kilka dni od naszego emailowego poznania. W drodze na rodzinną komunię ,wypadła godzinna przerwa w podróży akurat w Warszawie- taka konieczność wyższa i tam zupełnie spontanicznie w zorganizowanym na szybko ugadanym spotkaniu w pięknych ukwieconych o tej porze warszawskich Łazienkach udało nam się spotkać, uściskać serdecznie i pobyć ze sobą ponad godzinę, aż ścieżek w centrum parku od naszego dreptania w te i we wte nam zbrakło, obie aż się zapowietrzałyśmy wymieniając ciekawostki o tym co już wiemy o tym czego ja jeszcze nie wiem, o tym co nas jeszcze łączy i co różni...

niestety nie było komu zrobić nam wspólnego zdjęcia, więc raz jedna raz druga

Dzięki niej, w dniach kolejnych przeszukując net dotarłam do starego filmu Conquest z 1937 roku, kręconego w zachowanym wtedy jeszcze w nienaruszonym stanie pałacu w Kamieńcu z Gretą Garbo i Charlsem Boyerem i mogłam dzięki nieznanemu filmowi przebywać w tych dziś niemal doszczętnie zniszczonych murach, mogłam oglądać piękno komnat i widok z okien Finckensteinu na dziedziniec. Niesamowite przeżycie. Moja znajoma podczas tego filmu ponoć ze wzruszenia, że widzi swój pałac żywy- płacze niepowstrzymanymi łzami. Jak mówi swoje wyśnione najpiękniejsze, czarowne miejsce na ziemi, już zobaczyła.
Część 4 z 6 tworzących cały film.

Conquest - Part4
Załadowane przez: NapoCinePedia. - Obejrzyj promowane filmy i całe programy telewizyjne.

Zainteresowanych podobnie jak ja i Ania- klimatem tego miejsca, magicznego jak uważamy, zapraszam do swojego kolejnego artykułu w Kraj.Info. czaspismo o Polsce i Polakach gdzie akurat przypadkiem w tym numerze właśnie Finckenstein na topie: Duch pałacu w Kamieńcu , do ściągnięcia-dział Zakamarek Kamili. Dodam, że gdyby przy pisaniu tego tekstu siedziała ze mną Ania, oj  było by ciekawostek więcej... ale cóż  nasze pisanie mailowe i spotkanie wypadło później.