Za pięć dwunasta- czyli ostatnie moje ciążowe molestowania Was

Kończąc ciążowy etap mojego życia, ponieważ potem będzie to trochę od czapy, jak to się mówi , chciałam jeszcze póki wyglądam analogicznie przedstawić Wam swoją dość starą pracę bo sprzed 5 lat, rzeźbioną w tęsknocie serca, wiem że jest niedoskonała, niedopracowana ale rzeźbiłam ją w momentach przysiadania na stołku, z doskoku bardziej instruując swoich podopiecznych, którzy wytwarzali w tym czasie własne gliniane fantazje. Wielu szczegółów nie dopracowałam więc.

Niech ona, ta moja praca służy za przesłanie dla czekających na swoje spełnienia- często marzenia trzeba najpierw ośmielić się mieć, wyrzeźbić w szczegółach, opisać w konkretach na czym nam zależy, oswajać tak po wielokroć formując w konkretną formę naszych pragnień, przyglądać się im nawet gdy daleko nam do ich realizacji, wierzyć uparcie, że to jest nam absolutnie dostępne by mogły kiedyś w końcu i rzeczywistości osiągnąć kształt jaki zamarzyliśmy.

I jeszcze póki jestem w domu -
Zanim go zobaczycie na wierzchu



czyli filmik z 39 tyg tajemnego pomieszkiwania Malutka w właścicielce bloga


Poza tym dziś odwiedzając bloga Decomarty ku swej uciesze i zaskoczeniu no bo kompletnie nie spodziewałam się odkryć tam wzmianki o sobie znalazłam wyróżnienie za dzielenie się tymi szczególnymi dla mnie chwilami spełniania się nareszcie mojego marzenia. Wyróżnienie przekazuję kolejnej oczekującej wrażliwej i kreatywnej osóbce, która na tak długo nas w ostatnim czasie opuściła ale właśnie powróciła -Bernadettce.