Moje Zaduszki

Dzień pełen wspomnień i zadumy nad bliskimi, kochanymi, którzy odeszli, tymi których jeszcze tak mocno pamiętam, ogarniam sercem i tęsknotą bo na trwałe wpisali się w moje życie- szczególnie myślę tu o dziadkach i pewnej kochanej poczciwej cioteczce, panu z zaprzyjaźnionego kiosku, który za mną przepadał i zawsze mądrze radził a także o tych, którzy zmarli przed moim urodzeniem a wiem z opowiadań starszych o nich tak wiele, już jako podlotek uważałam to za szczególnie pasjonujące opowieści. Mam na myśli swoich niepoznanych przodków- i to w końcu rodzina bliska choć czas nie pozwolił nam się poznać osobiście.

W tych dniach podróżowałam dość daleko by ich odwiedzić na cmentarzu, pomodlić się za ich dusze, zapalić znicz pamięci.

Mam też u siebie w mieszkaniu takie stałe miejsce by móc pamiętać o nich na co dzień - sentymentalną półeczkę i parapet z fotografiami moich bliskich i przodków.Patrzą z niej na mnie babcie i dziadkowie,prababka Józefina z praprababką Julianną, postawny prapradziad Tomasz, z cichym pradziadkiem Władkiem, ciotki Salki i Maksy, wujki Włodki z lat własnej młodości, kuzyni, kuzynki, jednym słowem - Familia.

Często staję na wprost tej półki regałowej patrzę sobie na ich pogodne, posępne lub naburmuszone twarze- mieli przecież te swoje różnorakie osobowości, charaktery i charakterki mieli swoje przeżycia, niełatwe wojenne losy i myślę z błogością, że kiedyś przyjdzie jeszcze czas poznania, spotkania, wielu niekończących się rozmów o tym i owym i dlaczego i po co, i jak to było potem, czas odnalezienia i bycia już na zawsze ze sobą, bez rozstań.

p.s Mam nadzieję, że ze swoimi trzema kruszynami tam po drugiej stronie też się spotkam.