Niespodzianka

Było niedzielne przedpołudnie. Przetrząsałam akurat moją szufladę obfitości starając się coś konkretnego w niej znaleźć - nie jest to zbyt łatwe bo szuflada ta zawiera same bardzo drobne przedmioty i elementy użytku artystycznego- koraliki szklane, gliniane, drewniane, nici, kordonki, sznurki, koronki, elementy do kolczyków, różnobarwne piórka - wielki misz masz jednym słowem. Pomyślałam sobie kolejny raz jak bardzo przydałaby mi się chociaż na część z tych rzeczy niciarka. Od jakiegoś czasu ożyło wspomnienie takiego przydatnego przedmiotu funkcjonującego w moim domu, gdy byłam dzieckiem. Ciekawie obmyślana dwurzędowa skrzynka, złożona z mniejszych skrzyneczek, rozkładająca się schodkowo...

Wtem moje rozważania przerwał charakterystyczny dźwięk nadchodzącej wiadomości na gg. Wołam przez pokoje do męża kto to pisze o tak niecodziennej porze, niedzielnego dnia. Mąż odpowiada, że to jakiś obcy bo status ma - nieznajomy.

Nieznajomy??? Myślę sobie, bardzo zdziwiona, a to ciekawe, któż to może być? Podchodzę do komputera, otwieram wiadomość, zaczynam czytać a tam dość osobliwe przywitanie:

-Witam serdecznie wielbicielkę piękna detali tego świata :)-zachwyca mnie Pani blog

-z Kim mam przyjemność? Pytam zaskoczona

-agnieszka z pamiątkarni

www.prezent.info.pl

-proszę sobie wybrać dowolny przedmiot z mojej galerii ;) na prezent :)

Tu już moje zaskoczenie dosięgło zenitu. Zatkało mnie kompletnie, czemu dałam jej wyraz w dziesiątkach emocjonalnych zdań, w których zawarłam i wielką przyjemność jaka mnie właśnie spotyka i absolutną niemożność przystania na taką propozycję.

Z tego zakłopotania powstał miły dialog, mimo to byłam nieugięta. To niesłychanie miły gest ale po prostu nie mogłam. Przecież znałam ją zaledwie od 3 minut i nigdy wcześniej o istnieniu jej nie miałam pojęcia a ona więcej zaledwie o lekturę mojego bloga?

I tu odczytałam słowa rozmówczyni, które chciały już definitywnie uciąć moje niepotrzebne dyskusje o tym, że każda rzecz ma swoją cenę, to jest sklepik jej źródło utrzymania i ja tak nie mogę...:

-ja przede wszystkim lubię rozdawać prezenty :)....

Koniec końców z naszej pogawędki i z inicjatywy samej upartej Agi, nie jeden ale aż dwa wspaniałe podarunki - praktyczne przedmioty dekorowane jej ręką w niedługim czasie zostały mi dostarczone pod same drzwi.

Niciarka z tak ulubionymi motywami Klimta i piękny kolonialny listownik.

Już stoją zagospodarowane i służą mi w mieszkaniu do artystycznych i praktycznych celów, a radości z otwierania samej paczki było co nie miara.

Mam nadzieję, że owa Aga nie będzie niezadowolona, że ją tak zdemaskowałam ale na czyjąś tak wielką szczerość, bezinteresowność i hojność serca nie sposób nie odpowiedzieć wdzięcznością.