100 wpis na moim blogu

Ani się obejrzałam a to już setny wpis jaki zamieszczam na swoim blogu. Wszystko zaczęło się zaledwie w czerwcu.

Ja dotąd uprzedzona wobec zjawiska blogomanii wynikającego z mojego dotychczasowego uproszczonego rozumienia, iż blog to tylko forma pamiętnika-ekscentryka ociekającego zwierzeniami niemożebnymi do przetrawienia dla innych, zmieniłam podejście do blogowania zupełnie - oczarowana i zachęcona blogami prekursorek, pokazujących piękne wnętrza swojego domu a jedynie subtelnie i nienachalnie tajniejsze od tych przestrzenie swego serca. Zrozumiałam, dzięki temu, że blog wcale nie musi trącić ekshibicjonizmem, a może być miejscem służącym wytchnieniu, przystanią dobrych myśli, pięknych obrazów i słów, nostalgią nastrojowych chwil, że może dawać siłę i zapał do tworzenia i codziennego życia.

Nie przypuszczałam, że ta wirtualna rzeczywistość, w którą weszłam z początku ot tak dla spróbowania, dla zabawy, czy w ogóle zdołam własnymi siłami stworzyć taką stronę mając zupełnie nietechniczną głowę przyniesie mi tyle radości, że tak się rozpiszę, natworzę a ja się jak mam przeczucie dopiero rozkręcam uwalniając się z dotąd uśpionego pączka. Nie przypuszczałam, że poznam tyle wspaniałych osób, że otrzymam od nich tyle wzmacniających słów i przekazów dla duszy i serca, że czerpać będę z ich fantazji, pomysłu, natchnienia siły. Nie sądziłam, że co prawda bezpośrednio nie znając będę czuła, że po trochu znam, że zacznę każdego dnia z niecierpliwością wyglądać co też dzieje się w życiu i w domach każdej z Was życząc Wam jak najlepiej. To wszystko wydaje mi się naprawdę warte podjęcia tego pomysłu. Dziękuję Wam,że jesteście, dziękuję:)

100 wpisów pokazało troszkę jaką jestem osobą, tuż przed tym 100 wpisem nieoczekiwanie otrzymałam od kilku osób prestiżowy tytuł I love your blog

jest to tak cenne dla mnie wyróżnienie mówiące mi nie mniej niż to co robisz jest warte zachodu.

Chciałabym od 100 wpisu niezobowiązująco wprawdzie gdybam ale poczuć się tu jeszcze swobodniej, w ciągu tygodnia tyle luźnych czasem myśli, doświadczeń i obrazów przemyka, że może warto się tym dzielić niekoniecznie porywając się na dłuższe teksty, uporządkowane chronologicznie i tematycznie zdjęcia bo nie zawsze starczy wśród obowiązków dnia na to czasu.

Z 100 wpisem chciałabym Wam się nieco ujawnić, wychylić z mojego zakamarka. Ktoś pytał jak wyglądam bo na każdym zdjęciu jestem rzekomo zupełnie inna. Otóż fragment mnie takiej jaką jestem zazwyczaj wygląda tak

Z 100 wpisem co było podyktowane pewną potrzebą wewnętrzną - zmieniłam swój dotychczasowy nick na moje drugie lecz prawdziwe imię - Kamila. Stąd też dotąd obecny cały czas na blogu mój adres emailowy: zakamarek-kamili@o2.pl . Będzie mi bardzo miło jeśli będziecie się do mnie tak zwracały. Już trochę się znamy i możemy mówić sobie nie nickiem lecz po imieniu. Możecie zdrabniać jak tam chcecie będzie mi miło. Nowe imię- nowa misja jak to się mówi. Moja nowa misja to postarać się być jeszcze bardziej twórczą.