Zaskoczenia urodzinowe

Od rana roznosi mnie radość, pieję ze szczęścia, doświadczam fenomenalnych stanów uniesienia przyznam, że dawno już się tak nie czułam- spodziewałam się, byłam niemal pewna, że dzisiejszy dzień zresztą dzień moich urodzin będzie klapą, wielkim smarkaniem w chusteczkę, bezbrzeżnym smutkiem bo traf chciał by wypadł mi dzisiejszego dnia o poranku kolejny egzamin z prawka, (data odgórnie bez świadomości mojej daty urodzenia zaproponowana mi w ośrodku egz.- przypadek czy zamysł Niebieskiego).

Ta sprawa ciągnęła się zbyt długo, była dla mnie źródłem sporych napięć, ważna z kilku bardzo osobistych powodów, które dopiero poznając można by pojąć czemu wynoszę ten świstek papieru do rangi takiej ważności.

W pewnym momencie przestałam wierzyć, że przeskoczę tę poprzeczkę, gubiła mnie nie nieumiejętność jazdy ale stres, paraliżujący stres podczas egzaminu wyłączający mi pełną kontrolę nad wykonywanymi manewrami i analizę sytuacji na drodze. Wiedziałam więc, że zafundowanie sobie egzaminu tego dnia będzie albo najprostszym sposobem na zrujnowanie sobie urodzin - dlatego czując klapę z góry zlekceważyłam swoje święto nijak go nie przygotowując kulinarnie, albo będzie to dzień, w którym zrobię sobie najlepszy prezent pod słońcem.

Przeżyłam dziś o poranku sporo w związku z tą akcją , od 3.00 w nocy nie spałam, nie jadłam bo nie mogłam przełknąć więcej ponad okruszki chleba, doświadczałam wszelkich objawów stresu. W samochodzie w czasie egzaminu znów trochę ponosiło mnie zwyczajowe szaleństwo, musiałam wcześniej oznaczyć sobie ręce literkami "P" i "L" by nie mylić kierunków, co mi się dość często zdarza w sytuacjach drogowych, jednym słowem przeżycie...

ale wyciągnięta na koniec do mnie dla pogratulowania ręka egzaminatora zrekompensowała mi wszystkie wcześniejsze niepowodzenia. Skakałam wprost z radości a egzaminator usłyszał dwukrotne "uwielbiam pana!!!":) co skwitował serdecznym ubawieniem.

Już teraz rozumiem, że pewne prezenty od życia po naszemu zbyt długo niedoręczane są po prostu przygotowane na bardziej stosowny dla nas czas, na specjalną okazję. Po raz kolejny została mi dziś przypomniana ta lekcja, która w moim życiu jest już jakby regułą. Dotyczy to małych i wielkich spełnień.

Po tym porannym sukcesie, posypały się kolejne zaskakujące niespodzianki, telefony, smsy, prezenciki, akcje spiskowe męża i przyjaciół w celu wywiezienia mnie w miasto i porwania do sympatycznej knajpki na wspaniałe żarło, na marginesie knajpki z wystrojem wiejskiej gospody ze słojami wypełnionymi przetworami, makaronami, suszem, z latarenkami, świeczkami i belkami drewnianymi pod sufitem- tak jak lubię. Nie spodziewałam się całkiem takiego obrotu sprawy, wszystko dziś dla mnie było zaskoczeniem. Jak miłe to były zaskoczenia...

w knajpce z podarowaną mi piękną różyczką

zdjęcia wykonane niestety z komórki stąd b. słaba jakość